Het Junnerpad is een nieuwe gemarkeerde wandeling op Landgoed Junne.
De stuw aan de Junnerweg startpunt van het Junnerpad.
Zie voor meer foto’s het album “Junnerpad“.
Het onlangs opengestelde wandelpad zou zo maar eens de mooiste wandelroute van het Vechtdal kunnen zijn. Wandelend wordt het cultuurhistorisch verhaal van het landgoed verteld.
Landhuis
Wie te voet gaat langs de Vecht wacht interessante verhalen over de historie, natuur, dieren en landschap. Van boerenhoeves tot stuifzanden en van agrarische esgronden tot heidegebieden. De route gaat langs een meanderende Vecht, langs rivierduinen maar ook langs grazende Schotse hooglanders. Wat de route ook aantrekkelijk maakt is dat wandelend informatie wordt gegeven op borden. Aangestipt worden onder anderen het oude treinstation Junne of het voormalig Groene Kruisgebouw, een verhaal over kamp Junne maar ook over een van de bekendste inwoners van Junne. De beukenlaan komt aan bod en waar het landhuis heeft gestaan.
Tijdens de wandeling kom je langs de mooiste plekjes, ook langs nieuw opengestelde plekjes en wandelpaden. De route gaat dwars door een cultuurhistorisch landschap, zandverstuivingen, langs een oude Vechtarm en langs boerenhoeven, over de brink en rivierduinen. Wie kiest voor de route van 15 kilometer komt door het Vechtdal, de buurtschap en het bos. Als je voor de 5 of 10 kilometer gaat, wandel je door delen hiervan. Alle routes starten bij de stuw aan de Junnerweg.
Grenspalen
Landgoed Junne is een bijzonder gebied. Met een oppervlakte van zo’n 1050 hectare is Junne één van de grootste particuliere landgoederen in Nederland. Op het landgoed is een diversiteit aan landschappen te vinden. Daarnaast heeft Junne een authentieke buurtschap. Als eigenaar van Landgoed Junne heeft verzekeringsmaatschappij a.s.r. aan de Beerzerweg, Junnerweg en de Nieuwe Hammerweg het landgoed gemarkeerd met “Grens”palen met daarop vermeld “Landgoed Junne”.
Klik op deze link voor een eerder verschenen artikel over Landgoed Junne een van de groene parels in Ommen
Tekst en foto’s: Harry Woertink