17 februari 2007
Geschiedenis Kamp Erika op Go2War2.nl
Op de website go2war2.nl is deze week het artikel geplaatst van de hand van Ommenaar Frank Meijerink over de geschiedenis van het voormalig gevangenkamp Erika.
De geschiedenis van dit kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog is er niet een om trots op te zijn. Toch is het goed dat alles wat maar bekend is over dit concentratiekamp beschreven wordt opdat het niet verloren gaat. Meijerink kon voor zijn uitvoerig artikel een beroep doen op verschillende bronnen, waaronder de HKO. Go2War2.nl is een site met alles over de Tweede Wereldoorlog.
Op 4 mei 1991 werd aan de voet van de Besthmenerberg een kruis en steen geplaatst ter nagedachtenis aan de slachtoffers van Kamp Erika in aanwezigheid van oud-gevangenen.
Ter nagedachtenis aan de slachtoffers is op 4 mei 1991 aan de voet van de Besthmenerberg door De Darde Klokke een gedenkteken geplaatst in de vorm van een kruis en een zwerfsteen.
In 1995 kwamen daar kleinere stenen bij, die zijn gelegd in de vorm van een hart met in het midden een treurwilg.
Op 4 mei 1996 werd als aanvulling door de HKO een bank en een plaquette aangebracht.
In 1995 werd het gedenkmonument uitgebreid met een hart van veldkeien met in het midden een treurwilg. Op de foto de overdracht.
tekst en foto’s: Harry Woertink
Bron: HKO97.nl
Aanvulling webradactie OudOmmen.nl: zie ook de nieuwsartikelen:
- ‘Erika geen geschiedenis om trots op te zijn’ (5 mei 2006)
- Herinneringsplaquette kamp Erika (3 mei 2006)
- Plaquette en zitbank ter herinnering aan kamp Erika (3 mei 2006)
- Overzicht van monumenten in Ommen ter herinnering aan de Tweede Wereldoorlog (30 maart 2005)
• • •
Ik zou zo graag foto’s willen zien van het kamp uit 1943, toen was mijn vader daar gevangen, omdat hij voor ons gezin een stukje vlees op de kop had getikt, en daarmee gesnapt was.9 weken kamp Erica, waarvandaan hij als een wrak thuis kwam , en nooit meer de oude is geworden, en helaas veel te vroeg is overleden.
Het is verbazingwekkend om te ontdekken dat het kamp Erica bijna helemaal is weg gewerkt! Zelf heb ik als kind van een molukse KNIL soldaat, met ca 30 gezinnen in dit kamp gewoond van 1952 t/m 1961 vandaar zijn we overgeplaatst naar Rijssen.
Er is ook hier weer bijna niets van bekend, na de geschiedenis gelezen te hebben van dit kamp, moet er toch meer aandacht een een duidelijk herdenkingsteken zijn waar dit kamp Erika gelegen heeft.
Met vriendelijke groet,
CharlZ
Als medewerker van het voormalige kamp Amersfoort betreur ik ten zeerste hoe men in Nederland na de tweede wereldoorlog is omgesprongen met plekken die voor de oud gevangenen toch een stuk van hun leven is geworden. Zoals ik vaak vertel aan onze bezoekers: ” Was men tijdens de afbraak van het voormalige P.D.A. niet gestuit op de muurschildering, dan was er helemal niets meer geweest wat zou herinneren aan het voormalige kamp Amersfoort”. De reactie van toen van” Men moet maar vergeten” is natuurlijk belachelijk. Hun periode in de kampen staat tenslotte op hun netvlies gegrift, dus al breek je alles af, vergeten doen zij nooit. Hieruit blijkt ook eens te meer dat men van hogerhand totaal geen inbeeldingsvermogen heeft/gehad moet hebben. Dankzij mijn werk in het voormalige kamp Amersfoort en als na bestaande van drie oud gevangenen weet ik als geen ander hoe belangrijk de plek is voor de oud gevangenen, maar ook de na bestaanden. Ik heb,sinds ik op 11-04-2008 daar ben begonnen, dan ook vele oud gevangenen mogen ontmoeten en naar hun verhalen mogen luisteren en zolang mijn gezondheid het toelaat zal ik er alles aan doen om hun verhalen levend te houden. Ik ben nu 41 en ik hoop nog lang verbonden te blijven aan het kamp…
Eddy van der Pluijm
Ook mij verbaast het dat er van het kamp Erika zo weinig bekend is.
Zelf zat ik een tijd in het PDA in Amersfoort.
Er kwamen vanuit Ommen nogal eens gevangenen in ons kamp terecht.
Dat waren soms verzetslui die gepakt waren met bonkaarten en de SD wijs gemaakt hadden dat die voor de zwarte handel bestemd waren. Of die met het vervoer van levensmiddelen bestemd voor onderduikers gepakt waren.
Ook kwamen er uit Ommen soms zeer ongure figuren, zoals kampbewakers die voor diefstal van de bezetter of andere misdrijven tot gevangene gedregadeerd waren, bij ons binnen.
Om recht te doen aan de bona fide Nederlanders is het vreselijk jammer dat een en ander niet reeds lang geleden uit de doeken gedaan is.
Hopelijk zet Gerard Nieland een nadere geschiedschrijving in beweging, voordat dit door het verstrijken der jaren onmogelijk geworden is.
Ik ben het eens met Lucas Visser-Nieland, de Gemeente Ommen had inderdaad de afgelopen 60 jaar wel iets meer kunnen doen, aangaande Kamp Erica. Maar men moet niet vergeten dat men direkt na de oorlog zat met een “foute” burgemeester en een gedeelte van de gemeente raad, deze wilden alles zo vlug mogelijk onder het zand stoppen, wat hen deels aardig is gelukt. En in later jaren wilde men alles vergeten. Maar het is wel vergeven en niet vergeten.
Jan, 8, 2008
Het is schandelijk dat er zo’n belachelijk klein monumentje in gedachtenis vam het beruchte Kamp Erika nu verborgen staat in de bossen bij Ommen. Ik heb het bezocht, en het heel moeilijk om dat te vinden – ver weg van de weg waar niemand het kan zien. Hopelijk dit jaar zal er een nieuw boek geplubliseerd worden in Amerika “Ride to Hell” Het is de geschiendenis van mijn vader Gerard Nieland die door Lodewijk Diepgrond persoonlijk verschrikelijk was vermoord. Ook breng ik het fijt terug dat Ommen dat kamp bedoenelijk heeft weg gedaan om het the verbergen met een recrieatie kamp er op waar mesnen en hun kinderen in het zand kunnen spelen waar bloed, sweet and tranen zijn van de vele gevangen die daar zo geleden hebben. Ik spaar niemand in dat boek omdat het tijd is dat de waarheid verteld word. Schaam aan Ommen! Lucas Visser-Nieland, USA
Hallo
wie kan mij vertellen welke straf-concentratie kampen er te bezichtigen zijn het hele jaar door
Voeg een reactie toe